- 20 Nisan 2024 - GENÇLİK NEREYE GİDİYOR? DERKEN ANNELERİ DE KAYBETMEK...!!
- 14 Şubat 2024 - İSLAM BİRLİĞİ HAYALİ VE ÖDENEN BEDEL...!!
- 06 Şubat 2024 - JEOLOJİK DEPREMLER & İNSANİ/MANEVİ DEPREMLER…
- 23 Ocak 2024 - “KAN KUSUYORKEN & KIZILCIK ŞERBETİ İÇTİM” DEMEK PARDON İZLEMEK…!!
- 27 Aralık 2023 - TEHLİKEYİ GÖRMEMEK ve VEKALET SAVAŞLARI
- 15 Kasım 2023 - Boykot’ta… İzzet’te… Allah İçin Vermekte Nasip İşidir…!!
- 27 Ekim 2023 - Erbakan Hocamızı Anlayamamanın Ağır Bedeli…!!
- 30 Eylül 2023 - Evlilik Okulu & Yasal Çeyiz Sandığı & Haydi Kayseri…
- 03 Ağustos 2023 - Yoksulluk * Ekonomik Kölelik Ve Erbakan Hocadan Cihad Tarifi…!!
- 25 Temmuz 2023 - Ekonomik Kriz – Hak Kavramı ve Ver Allahım Ver Mantığı…!!
- 22 Temmuz 2023 - Çıplaklık & Özgürlük & Kıskanmak & Plaj Havası & Karacaoğlan…
- 05 Mayıs 2023 - Akıncılar… Milli Görüş… Ak Parti… Ayşe Böhürler
- 14 Nisan 2023 - Dil Yarası ve Hulki Cevizoğlu Kadar Olamamak…!!
- 23 Mart 2023 - Deprem & Seçim & Ramazan İklimi...
- 20 Şubat 2023 - Biz Türk’üz Bize Bir Şey Olmaz...!!!
- 20 Aralık 2022 - Katar – Futbol – Ölü Yatırım Ve Kayserispor…
- 09 Aralık 2022 - Bir Kere Zalim Olmak Yerine Bin Kez Mazlum Olmanın Şerefine Talip Olmalıyız…!!
- 08 Kasım 2022 - Hırsızlık & Ekonomik Kriz & İnsan Ve İman Krizi
- 21 Ekim 2022 - Çekirdek Aile Ve Gençler
- 09 Ekim 2022 - Başörtüsü Kimlik Olmaktan Çıkarsa...
- 24 Eylül 2022 - Aileler Yüzlerle Camide… Yüzbinler İse Konserde…!!
- 29 Ağustos 2022 - Rahmetli Sakıp Sabancı’ya Atılan Tokat ve Gençlik...
- 22 Ağustos 2022 - Kayseri Valimiz Gökmen Çiçek’le İki Güzel Toplantı
- 15 Temmuz 2022 - 15 Temmuz Şehidleri Hürmetine
- 07 Temmuz 2022 - Genovese Sendromu Ve Peygamber Ahlakı…
- 17 Haziran 2022 - Gençliğim Eyvahhhh (!)
- 01 Haziran 2022 - Çürük Olan Domates Değil Aslında…!!
- 23 Mayıs 2022 - Vali Olmamak ve Şehri Bunaltmak...!!
- 05 Mayıs 2022 - Yusuf Kaplan Hocam & Palancıoğlu Başkanım Ve Nevin Abla…
- 29 Nisan 2022 - Ermeni Soykırımı & İttihatçı Paşalar & Kuru Sloganlar
- 29 Mart 2022 - Etiyopya’da Öpülen El…!!
- 13 Mart 2022 - İstiklal Marşı Ve Mehmet Akif Duasına Başkaca Bir Amin!!
- 27 Şubat 2022 - Cennet Mekan Bir Erbakan Geçti Bu Dünyadan...!!
- 25 Şubat 2022 - Ukrayna'dan Ders Almak…
- 17 Şubat 2022 - Domates & Biber & Patlıcan… Bir de Salatalık!!
- 29 Ocak 2022 - İmamoğlu & Balık Kılçığı & Kardan Adam !!!
- 13 Ocak 2022 - Eren Bülbül İle Enes Kara Arasında Savrulmak...!!
- 30 Aralık 2021 - Samuray Kılıcı İle Ölmek...
- 23 Aralık 2021 - Vatan Sevgisi Ve Savrulan Kardeşliğimiz…
- 16 Aralık 2021 - Suç Kimde…???
- 18 Kasım 2021 - Kemal Kılıçdaroğlu & CHP ve Helalleşmek…
- 14 Ekim 2021 - Kaşık Tutamayan Nesille & Tarih Yazamayız !!
- 21 Eylül 2021 - Anadolu İnsanı Vakıflar Eliyle Devlete Yürüdü… Dert Bu Olsa Gerek !!
- 19 Eylül 2021 - K.Maraş & Miting & Kayıp Heyecan & Kifayetsiz Muhterisler !!
- 31 Ağustos 2021 - Siz Bizim Neler Çektiğimizi Nereden Bileceksiniz ...!!
- 23 Ağustos 2021 - Baraj Altında Kalan Gençler ve Gülhane Parkı...!!
- 13 Ağustos 2021 - Araplar Bizi Arkamızdan Neden Vurdu?…Yüzyıldır Görülemeyen Hesap!!
- 03 Ağustos 2021 - Şehrin Unutulan Kahramanları ve Dut Ağacı…
- 25 Temmuz 2021 - Satılık Kalemler veya Ruhlar...!!!
- 19 Temmuz 2021 - “Yeryüzünde Mazlumların Bir Allah'ı, Birde Türkiye'si Var”
- 18 Haziran 2021 - Boşanma Davalarına Bakan Bir Avukat Olarak Feryadımdır !!
- 15 Haziran 2021 - Vatan & Millet & Sakarya Edebiyatı
- 19 Mayıs 2021 - Bayramlarımızı İşgal Ettirmeyelim…!!
- 17 Mayıs 2021 - “Her Şey Hayallerle Başlar” Demeyi Senden Öğrendik...
- 04 Mayıs 2021 - Kadir Gecesi & Masumlar Apartmanı…!!
- 18 Nisan 2021 - Bir Zamanlar KIBRIS…
- 24 Mart 2021 - HDP'nin Kapatılması Meselesi, RP & FP Kapatılması Davası ve AK Parti Kapatma Davası
- 14 Mart 2021 - Yeşilçam Gazozu (!) Hikayelerine Meydan Okumak...!!
- 07 Mart 2021 - Sadece Kadına Şiddete Değil & 8 Mart Dayatmasına da Karşıyız !!!
- 27 Şubat 2021 - Cennet Mekan Bir Erbakan Geçti Bu Dünyadan...!!
- 18 Şubat 2021 - Şehitler Ayı... Boğaziçi... İskilipli Atıf Hoca !!
- 25 Ocak 2021 - Mağrur Olma Padişahım & Senden Büyük Allah Var!!
- 02 Ocak 2021 - CHP Genetik Kodlarının Gereğini Yapıyor !! Şaşırmadık...
- 18 Aralık 2020 - Eskiden ABD Bize Posta Koyabilir miydi…??? Hadi Ordan…!!
- 13 Aralık 2020 - Bir Covit-19 Macerası ve Aşı Polemiği !!
- 17 Kasım 2020 - Fikri İktidar Olamadık Ama Formula'da Gazozu Patlattık !!
- 10 Kasım 2020 - 10 Kasım Bir Kısım İnsanlarımız İçin Riyakarlık Günüdür
- 28 Ekim 2020 - Reis Gider... Kumu Kalır !!!
- 23 Ekim 2020 - Gardiyan Devlet & Garson Devlet !!
- 13 Ekim 2020 - Çorak Toprağın Çocukları ve Ateşin Çocukları…!!
- 22 Eylül 2020 - Eylül Hüzün Ayıdır...!!
- 05 Eylül 2020 - Devletin Merhamet Elini Tutmayan & Virüsün Şamarını Yer!!
- 30 Ağustos 2020 - Virüste Ete Kemiğe Büründü...Ama Biz Hala Akıllanmadık!!
- 17 Ağustos 2020 - 17 Ağustos Depremi.. Bitmeyen Manevi Depremler !!
- 29 Temmuz 2020 - Ey Reis… (!) Sen Bizimle Dalga mı Geçiyorsun ?
- 14 Temmuz 2020 - 15 Temmuz Hürmetine
- 16 Haziran 2020 - Tabu Atatürk & Sahte İmza & Sahte Belge & Yetim Ayasofya !!
- 27 Mayıs 2020 - Menderes'i & Erbakan'ı Yalnız Bırakmak ve Arkalarından Ağlamak!!
- 18 Mayıs 2020 - Mustafa Yalçın Başkan... Terör Örgütü Üyesi Cenazesi... Ceset Yakmak!!!
- 12 Mayıs 2020 - Camikebir & Asmalı Fırın & Küncülü Pide & Tekne Orucu!!!
- 30 Nisan 2020 - Sakın Evde Kalmayın Hanımlar & Kaçın Kurtulun !!!
- 17 Nisan 2020 - www.kayserianahaber.com... Cihannüma... Bizim Hikayemiz...
- 13 Nisan 2020 - Hak Ettiğimiz İmtihan - Kül mü? & Ateş mi?
- 08 Nisan 2020 - -YENİ- 1845 İrlanda'lı Hristiyanlar & 2020 İtalyan Hristiyanlar...!!
- 24 Mart 2020 - Virüs Yaşlıları... Merhametsizlik Gençleri Öldürür !!!!
- 17 Mart 2020 - Babaannem - Elektrik - Masal ve Korona Virüse Teşekkür !!
- 09 Mart 2020 - Hakkı Teslim Etmek ve Millet Kütüphanesi
- 28 Şubat 2020 - 28 Şubat Ayazında Vatana Sevda...
- 23 Şubat 2020 - Bu Devirde Genç Olmak Çok Zor !!
- 10 Şubat 2020 - İstanbul Sözleşmesi Kadını Korurken(!) Erkeği Ezmiş Ve Aileyi Dağıtmıştır!!
- 05 Şubat 2020 - İnsan Âcizdir. – Çin Malı Korona Virüsü - Yarasa Çorbası İçmeyin !!
- 26 Ocak 2020 - Deprem - Görünmeyen Devlet - Millet Olma Şuuru !!
- 22 Ocak 2020 - Karneler Alındı-İyi Matematik Çözmek-İyi İnsan Olmak
- 14 Ocak 2020 - Tavuğun Kursağı - Avustralya Develeri- HZ.Ömer !!
- 09 Ocak 2020 - Yahya Ağa ve Arkadaşları Bize Sesleniyor!!
- 01 Ocak 2020 - Libya Nerededir? - Kanal İstanbul - Tartışmayi Bilmiyoruz !!
- 26 Aralık 2019 - Deli Erbakan (!)… Yerli Otomobilden Önce, Yerli Yürekler Lazım!
- 22 Aralık 2019 - Yılbaşı Piyangosu ve Umudu Beslemek...!!
- 15 Aralık 2019 - Yalakalık Bir Sanattır Ama (!)... Kazananlar Hakkı Söyleyenlerdir.
- 11 Aralık 2019 - Nato Zirvesi - Fransa CB. Macron – Kanuni Sultan Süleyman
- 03 Aralık 2019 - Kayserispor Sen Bizim Her Şeyimiz misin?
AV. FEVZİ KONAÇ
Abdurrahman DİLİPAK’ı Linç Etmek...!!
ABDURRAHMAN DİLİPAK’I LİNÇ ETMEK!!
Yıl 1987. Marmara Üniversitesinde öğrencilik hayatımın hemen başında tanımıştım. Anne/baba öğüdü gereği siyasetten uzak duracak, marjinal gruplara karışmayacak, sağcı/solcu arkadaş edinmeyecektim. Üstelik akıl sağlığımı korumak (!) için sofu ve dindarlardan, tarikat mensuplarından uzak duracaktım. Anadolu’dan İstanbul’a gitmiş ürkek bir genç yüreği taşıyan ben, bütün bu telkinlerin etkisiyle çok dikkatliydim.
Kadere bakın ki, bu satırları kaleme alırken hayatımın nasıl bir değişime uğradığını bir kez daha müşahede ediyorum. Milli Gençlik Vakfı’nın terbiyesini almış ve her birine gıyabında ayrı ayrı dua ettiğim onlarca arkadaşımın, kardeşimin sıcak dostluğu ve rehberliğinde bir yıl sonra ağa takılmıştım. Tabirimi hoş görün ama “bir manita yapıp, Kadıköy sahillerinde el ele dolaşmak hayali ile gittiğim okulumda, bir öğrenci evinde kendimi ilk kez bir gazetecinin önünde, diz çökmüş şekilde bir sohbet halkasında buldum.”
Dediler ki; bugün evimize Milli Gazete yazarı Abdurrahman Dilipak gelecek ve hasbihal edeceğiz! Milli Gazete nedir? Köşe yazarı nedir? gibi, aslında daha önce hiç muhatap olmadığım bu yeni kavramlar bana bir şey ifade etmiyordu. Daha doğrusu böyle ortamlarda hiç bulunmamıştım. Dönen olayları (!) kavramaya çalışıp, bir yandan anne babamın öğüdü olan dindarlardan kaçmak isterken, diğer yandan sanki tam da işin merkezine düşmenin verdiği bir tedirginlik vardı üzerimde. Hiç unutmam! Üsküdar Zeynep Kamil’de bulunan ve uzun yıllar başında taşıdığı tepesinde sivri bir uzantı bulunan beresiyle geldi öğrenci evimize. Sevecen, sempatik, konuşkan, öğrenci ruhundan anlayan yaklaşımıyla o gece bana çok güzel bir insan tanımanın hazzını yaşatmıştı. Hatta, aslında hiç de vakıf olmadığım bir konuda kendisine soru sormuş, soruyu sorarken bayılacak gibi heyecanlanmıştım. Çünkü önemli bir adamın önündeydim belli ki. Bize o akşam Müslüman bir gencin sorumluluğundan ve mücadele etmesi gereken hususlardan, Afgan cihadından, yeryüzündeki mazlumların yaşadığı sömürüye, ülkemizde yaşanan hak ihlallerinden, güçlü bir medyanın değerinden olmak üzere geniş bir yelpazede çok güzel bir sohbet yapmıştı. Ve ben acemi kuş, bu güzel sohbetin etkisiyle kafese girmiştim. Karar verdim ve dindar olmalıydım.
Oysa kaçacaktım bu adamlardan. Arama mesafe koyacaktım. Heyhat ki; ebeveyn sözü dinlememiş, kaçmam gereken dergaha postu sermiştim. Birkaç ay sonra Marmara Hukuk MGV öğrencilerinin düzenlediği “Sevgi ve Kardeşlik Gecesi” programında Abdurrahman Dilipak Ağabeyi konuşmacı olarak davet etmiş, o gece satılacak kitapların standında bir Kayseri’li olarak para işleri tarafıma tevdi edilmiş ve iyi bir gelir elde etmiştik. Maddi olarak kazanmanın ötesinde o gece, hayatımın dönüm noktalarından birini yaşamıştım. Onun üslubunu bilenler söylediğimi anlayacaktır. Kürsüye çıkarken öyle bir edayla çıkmış ve “Gençlerrr unutmayın… Allah CC. bir gün, hak adına yapmamız gerekip de yapmadıklarımızdan ve söylememiz gerekip de söylemediklerimizden bizi hesaba çekecek…” diyerek öyle bir kükremişti ki, bu söz benim hayatımın düsturlarından biri olmuştu. Ve o gün benim kalbime dokunmuş, 40 yıllık gayretindeki sözleriyle bu ülkede milyonları hak mücadelesinde peşinden sürüklemiş ve motive etmişti Abdurrahman Ağabey. Hakkını asla inkar edemem ve edemeyiz.
Nerede bir mazlum görse koşmuş, Müslümanların izzetini korumak için çırpınmıştı. Çok çile çekti, 28 Şubat’ı iliklerine kadar yaşadı. Evini ve imkanlarını kaybetti. Düzeni dağıldı. Yüzlerce dosyada yargılandı ama o hiç yılmadı, geri adım atmadı. Bizim dilimizle Uhud Okçular Tepesini hiç terk etmedi.
Hatırlayın. Kayseri’de otuz gencimizin bir basket maçı esnasında “Kahrolsun İsrail” diye slogan atmasından sonra açılan davada ceza yargılamalarının yapıldığı duruşmaya gelmişti. Mahkeme salonunda davaya müdahil olma talebinde bulunmuş, eğer bu söz suç ise bende Kahrolsun İsrail diyorum ve yargılanmak istiyorum demişti. O gün kendisiyle uzun uzun sohbet etmiş ve konuyu değerlendirmiştik. Demem o ki; ümmetin nerede derdi var ise o orada olmuş, nerede bir mazlum var ise o onun yanında olmayı dert edinmişti. 33 yıllık değişim serüvenimde Abdurrahman Ağabey adeta hep deniz fenerim olmuştu.
İnsanız, kimi zaman üslubuna katılmamış, kimi zaman çıkışını doğru bulmamış olsam da, gönlümdeki yerinde hiçbir değişiklik olmadı. Onun inandığı yolda yürürken bu ülkenin inanan insanlarının aleyhine hiçbir tavrı ve tasarrufu olmadığına şahidim.
Peki tartışmalar kısmen soğumuşken bu yazı neden?
Merak edecek kardeşlerim için buraya bir parantez açayım. İstanbul Sözleşmesi ile ilgili bu tartışmalar yaşanırken, ihtilafı kaşımamak adına susmayı tercih etmiştim. 81 ilde aynı anda suç duyurusunda bulunan Ak Partili Hanım Kardeşlerimizi tasvip etmediğimi açıkça belirtmiş ve aklı selime davet etmiştim. Bir üst akıl devreye girmeli ve tarafları uzlaştırmalı beklentim olmuştu. Ama ne yazık ki en üst perdeden olmak üzere Cumhurbaşkanımızın eleştirileri ile birlikte iş hukuka intikal etmiş, düşülen bu duruma hüzünlenmiştim. Yanlış anlaşılan bir yazının bedeli kırk yıllık bir dava adamına böyle bir fatura kesmeyle sonuçlanmamalı idi. Acı ki, bazılarını tenzih ederek ifade etmeliyim ki; bu onurlu mücadelenin ruhunu zerre kadar bilmeyen, hayatının hiçbir döneminde Dilipak ailesinin yaşadığı çilenin binde birini yaşamamış yeni yetme bir kısım kadınlar, yaptıkları iş çok önemli bir işmiş gibi adliyeler önünde poz vermiş ve içimi acıtmıştı. Yine de fitne döneminde susmanın hayrına sığınmıştım.
Ta ki; Abdurrahman Dilipak Ağabeyin eşi Asiye Ablamızın birkaç gün önce yazdığı bir yazısını okuyana kadar. O yazıda benim tekamül sürecimin ve yaşadıklarımın bir bölümü gizliydi. 33 yıldır bu camianın içinde hasbelkader olan biri olarak ablamızın ifadeleri canımı acıttı. Ben hüzünlüyüm. 28 Şubat’ta karakollarda hesaba çekilirken, resmi kurumların kapılarından ve okullardan kovulurken, aynı çilelere muhatap olarak beraberce gözyaşı dökmüş insanların, bugün böyle bir çatışmanın iki tarafı olması benim içimi yakıyor. Dilipak ailesine reva gördükleri tavır yüreğimi incitiyor. Ak Partili hanımların Sn. Cumhurbaşkanımız’dan habersiz ve izinsiz bu eylemi yapmayacaklarını tahmin ediyorum. Sn.CB buna müsaade etmemesi gerekirdi diye düşünüyorum. Ama bugüne kadar kime karşı bu kadar organize, bir saldırı mantığıyla hak arama adına topyekün hareket ettiklerini de ayrıca merak ediyorum. Bizim gücümüz birbirimize yetmeye başlamışsa bu gidişin sonunun hayırlı olmadığını görüyorum.
Asiye Dilipak’ın yazısında “Bir çoğu ile 30 yılı aşkın dostluğumuz vardı, evimize gelmişler, evlerine gitmiş, aynı masada yemek yemiştik. Bir tanesi bile telefonu açıp “durum nedir” diye sorma zahmetine katlanmadı.” şeklinde geçen ifadelerden sonra şunu söylemek benim insani ve İslami görevimdir diye düşünüyorum. Yapılan şikayetler asla kabul edilebilir değildir. Niyetini ve asıl hedefinin ne olduğunu anlatan Abdurrahman Ağabeyin beyanlarına itibar edilmesi, bunca yıllık çizgisi gereği onun hakkı idi. Bir insan Allah’ın hukukunu çiğneyecek bir şey yapmışsa bile Alemlerin Rabb’i af kapısını kapatmıyorken, biz insanlar olarak ne hale geldik de, bunca yıllık bir dava ağabeyimizi gözümüzü kırpmadan linç etmekten geri durmuyoruz. O günlerde yapılanlar, yazılanlar, çizilenler bizim inanç ve değerlerimiz gereği bize yakışmamıştı. Elbette herkes Abdurrahman Ağabeyin fikirlerini ve görüşlerini beğenmek, yazılarını tasvip etmek zorunda değildir. Ama hiç kimse 40 yıllık mücadele ve dava adamı birini haksızca linç etmek hakkına da sahip değildir. Allah bundan razı olmaz.
Son söz; kıymetli Asiye Dilipak Hanımefendi yazınızı hüzünle okudum. Üsküdar’da bir öğrenci evinde 32 yıl önce Abdurrahman Ağabey tarafından gönlüne dokunulan bir genç olarak bugünlere gelen kardeşiniz ben, Ağabeyimden razıyım. Alemlerin Rabb’i de kendinden razı olsun. 30 yıllık dostlarınız aramamışsa bile, ben, varlığını bilmediğiniz bir kardeşiniz olarak size dua ediyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.
24.09.2020 Kayseri
1 Yorum
Cahid Öz
24 Eylül 2020