EMİN GÖNEN

YAĞMALANMIŞ NİNNİLERE UYANMIŞ ÇOCUK

YAĞMALANMIŞ NİNNİLERE UYANMIŞ ÇOCUK

Ey kırılgan yarınlara saklanmış çocuk
Ey kimsesiz hüsranlara yaslanmış çocuk
Çile çile yangınlara dayanmış çocuk
Yağmalanmış ninnilere uyanmış çocuk

Ey ruz-i kıyamda toprağa düşmüş çocuk
Kaç kere vuruldun bu kan girdabında
Kaç kere kanın öptü masivayı
En çok sen tanırsın bu kadim ızdırabı
En çok sen kanatırsın
Şu ateş kusan ufukları

Öyle ağır ki!
Sağır telaşlarımıza düşen gölgen
Tarihin kantarı bozulur
Yüzü sararır asude ninnilerin
Ve vicdanın öfkeden kara lekesi
Kalbi çürümüşlerin alnına vurulur

Sancısız sözlerin iflasıdır sitemin
Duaya dönmez olmuş dillerim dolaşmış
Kördüğüm rüyalar utanır susuzluğundan
Gül kokan rüyana annesizlik bulaşmış

Ey gömleği şehadet kokan çocuk
Hissiz bir sayıdır isimsiz hatıran
Tozlu rafların karanlığında
Ölürsün kayıt düşerler
Soğuk yüzlü tarih kitaplarına.
Adın acın feryadın fezayı sarsar da
Duyulmaz solmuş sarı sayfalarda

Bense ne bir gaziyim serhat boylarında
Ne Bursa önlerinde alperen bir derviş
Ellerimse kuru bir daldan ibaret
Suyu yok yaprağı yok meyvesi yok
Kırıldı kırılacak
Kibrit tutsan tutuşacak

Oysa sen!
Buhara’sın, Semerkant’sın
Barbar bir Moğol kılıcının
Kan damlayan ucunda inleyen.
Sensin Endülüs’te et ve tırnak acısı
Gafleti yırtan ayrılık yarası.
Sensin paramparça cesedine ağıtlar yakılan
Sonra uluslararası çıkar masalarında unutulan.
Bosna’da Bağdat’ta Halepçe’de Filistin’de…

Yüreğinden kan akan saklı bir tarihte
Yapayalnız böylemi anacaktım seni
Bir acı dehlizinde vurulmuş hayatın
Kimsesizlik tutmuş avuçlarından seni
Oysa bir zafer muştusuydun içimde sen
Ebabiller öpecekti alnından seni

Kongo’da kölelik ve ölüm
Hüküm sürerken kauçuk tarlalarında
Elleri ve ayakları çaprazlama kesilirken
Kara yüzlü, ak yürekli masumiyetin
İnsanlık şerefi sergilenirken
Kibirli ve küstah panayırlarda
Çağdaşlık, örttü üstünü kanlı servetin

Ey acısı çağlar kıtalar dolaşan çocuk
Afrika’da yaramı sızlatır gözlerin
Filistin’de dağlar beni bahtsız ellerin
Bağdat’ta gülleri solar susuz düşlerin
İçinde hüzün ağlar masum beşiklerin

Ve Gazze ah Gazze!
Söyle Ey çocuk!
Gazze’de çocuk olmak mı zor
Kuyuda Yusuf olmak mı?
Sen dehşetli ateşlerin kucağında vurulurken
Bize düşen utanç çukurunda kaybolmak mı?
Oysa vurulan sensin ölen küçülen biz
Sen vuruldukça büyürsün
Biz ağlamaktan aciz.

Ah aydınlık umutları kararmış çocuk
Çiğdem bakışları yazda sararmış çocuk
Yesripsiz dünyaya sitemin varmış çocuk
Bir söz insanı böyle mi yakarmış çocuk

Henüz Yorum yok

İlk yorumu siz yazın.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri