ÖĞR. GÖR. OSMAN UTKAN

Küçük Günler

Küçük Günler

küçük bir ev
İki göz oda
ama bize kocaman
damı akar oda
boyası kireçten
duvarı kerpiçten
tahta direktir tavan
yerde hasır üstü savan
keçe halı kenarda
yaslı yastıklar duvarda
içerde bir soba yanar
aile tümüyle orada
geceler dostları anar
masallar yer veriri kurda
sobada çay kaynar

meyveler hayatta
ağaçlar çeşit çeşit
çocuklar çıkmışlar
yemekten bıkmışlar
hayata can vermiş havuz
billur pınardır çeşme
topraktır üstümüz
çamurdur özümüz
çapaklıdır gözümüz
arkadaş bize börtü böcek
rengarenk açmış çiçek
kuşlar şarkı söylemekte
tüm mahalle dinlemekte

azımız çok iken eskiden
çoğumuz az olmuş neden
ayakkabımız lastik
tamir edilir eskik
yırtılsa da atılmaz
muştudur yeni ayakkabı
gece onsuz yatılmaz
halıda yürünür gece boyu
olmaz sokakta giymeye
yürek ister kıymaya
üşüyünce soğukta
başlar ağır düşünce
ateşle birlikte
ince ince hastalık
çamur olan ayaklar
çeşmeye tutulur
gün gelir mazi unutulur
yokluk dolu yıllar
yürünen uzun yollar
bıçağı andırır yeller
hatırlanmalı
her şeye heryere hakim
malikül mülük kim?
dünya handır nitekim

yazları dam serilir
dostlar bir bir kurulur
sohbetler uzayınca
küçük gözler yorulur
çaputtan yorgan
örtülür her gün
bir döşek iki kardeş
kavga var ortam gergin
beraberce kardeşler
kıkırdar gecelerce
daha renklidir bence
çocuklarla eğlence
geceler zifiri karanlık
gündüz daha aydınlık
ilk ışıkla uyandık
gölgelere uzandık
arınalım diye
doya doya kirlendik

tebside tek çeşit yemek
yanında yufka ekmek
çocuk yetişemezse
birazdan tükenecek
yetecek ama yemek
Mevla bereket katacak
çocuklar çıkınca
karınları acıkınca
salça ve ekmek
karınca kararınca
yeter elde olunca
bir diş peynir birkaç zeytin
kahvaltıda yenir
sahanda yumurta
sanki altın rengidir
şimdi boğaz cengidir
köyden domates çeri
sofrada hazırdır yeri
ısırınca diş kamaşır
tadı limondan ileri
durma öyle gel içeri

besmelede bereket var
israfta felaket var
eski zaman günlerinde
eşsiz bir nezaket var
insanlar kalpten sever
daha sonra göremedik
bir feraha eremedik
dostların hatırını
neden ise soramadık
koşturduk mazinin ardından
istesek de varamadık

osman utkan

Henüz Yorum yok

İlk yorumu siz yazın.

Yorum Bırakın

E-Mail adresiniz yayınlanmaz.







Yazarın Diğer Makaleleri