HAŞİM AKIN

Çocukça Bir Mutluluk İşte

• admin
• 17 Mayıs 2022
• Yazar
• 1681 Görüntüleme

ÇOCUKÇA BİR MUTLULUK İŞTE

İnsanoğlu mutlu olmak için bazen çok büyük şeyler arar. Öyle olunca da bunu bulmak ve o mutluluğu yaşamak çok zor olur. 

Bazen de çocukluğumuz tutar. Çünkü çocukluk, küçük şeylerle mutlu olabilmektir. Küçük bir şeker, basit bir balon, saçının sıvazlanması, elinin tutulması, gözlerinin içine bakıp gülümsenmesi o çocuğu uçurur.

Bu nedenle hep “çocukluk güzel şeydi... Keşke hep o hâletiruhiyede kalabilseydik...” diye iç geçiririz.

Şimdi sizlere bana böylesine çocuksu olsa da içimi kıpırdatan ve mutlu eden iki olayı nakletmek isterim. “Bana ne senin mutluluğuna kardeşim?” diyen olursa onlardan da af dileriz.

 Uzaktan tanıştığımız, henüz oturup beraber çay içemediğimiz bir dostumdan Ramazan ayının son günlerinde bir mesaj aldım. (İsme gerek yok o kendisini bilir)Yanında bir grup Müslümanla beraber itikâfa girmişler.  Allah kabul etsin. Bu mübarek ramazan ayının son günlerini Allah’ın bir evinde O’na ibadetle geçirecekler. Güzel bir sünnet ve karar...

Bir caminin içinde 24 saat kalacak ve zamanı en verimli şekilde değerlendirecekler. Burada kendilerine değişik etkinlikler bulmuşlar. Namaz kılacaklar, Kur’an kıraat edecekler, tesbihat ve zikirle meşgul olacaklar, ilim halakaları olacak...

Beni ilgilendiren tarafsa şu oldu. Buradaki ortak etkinliklerden birisi de yılbaşında yayına giren “Cennetin Anahtarı” isimli Burkina Faso’da tanıştığımız bir kısım özel insanların hayatlarını anlatan hikâye kitabımızı okumak olmuş.  Her gün ondan bir hikâye okumuşlar beraberce. Bugüne kadar kaç kişi bu kitabı aldı, okudu bilmiyorum. Bilme şansım da yok. Hayra vesile olması dua ve temennisiyle hayat ve yayın denize bıraktık.

Burada beni asıl etkileyen ve mutlu eden şey daha başkaydı.  Allah'ın evinde itikâfa giren bir grup Müslümanın bu güzel ibadet ortamına misafir olabilmek... Onların dualarının arasına girebilmek benim için ayrı ve tarifsiz bir mutluluk oldu.  Burkina Faso’yu, buradaki Müslümanları, onların hayat ve mücadelesini Konya’daki kardeşlerin gündemlerine ve gönü dünyalarına düşürebilmek; benim için çocuksu da olsa bir hazdı. Duyunca şad olduğum haber ise; orada hatırlanmak ve duaların arasına girmeye vesile olmaktı.

Ateş içlerini yakınca Burkina Faso ziyaretinin gündeme alınmışı. Haziran sonuna kadar ev sahipliği yaparım. Daha sonrası için ben olamayacağım. Bu da ilan olunur.

Çocuksu bir sevinç dedik ya...

Size ikinci bir olayı daha nakledeyim. Sizin buna nasıl bir tepki vereceğinizi de elbette bilemem...

Burada bayanlara Kur’an kursu olarak eğitim veren bir merkezimiz var. Ramazanda tatildeler.  Ramazan'ın son haftasında bazı arkadaşlarımın özel emanetleri vardı. Burada görev yapan öğretmen ve diğer personel için onlara bu emanetleri gönderdim. Kişi başına verilecek para 10.000 cefa. Yani Türkiye’de bu 250 TL eder.  

Bayram sonu başka bir toplantıda şunu öğreniyoruz. Kurumun müdiresi, hepsini çağırmış, hem paralarını vermiş, hem mini bir toplantı yapmışlar. Müdire hanım; “o paraları alınca biz bayram yaptık. Çocuklarımıza bayramlık aldık. Dağıtırken ve onlar sevinirken ben de videoya çektim. İstersen sana göstereyim. Bayanların nasıl sevinip mutlu olduklarını sen de gör” dedi.

Benim için o mutluluk görüntülerini izlemek bir yönüyle güzel olacaktı ama bunu bilmek de yeterli. Fakat ben orada Kur'an öğretmenlerimizin nasıl mutlu olduklarını ve bunu nasıl izhar ettiklerini bilmem yeterliydi. Bunu izlemek de istemedim.  Yani bize göre hiç de büyük olmayan o parayı alınca kadınlar mescitte kendilerince mutlu olmuşlar.

Ondan bir hafta önce başka bir grubun hediyeleri için çok sevindiğini ve bana söylediklerini unutmadım. “Ben buraya çok üzgün ve isteksiz gelmiştim. Zira kafam çok dağınıktı. Ama şimdi çok mutlu dönüyorum. Zira pazara uğrayıp akşam eve yiyecek alabileceğim.” Hatta diğer arkadaşlarıyla mutluluklarını izhar için koro halinde ve beraberce gülmüşlerdi. Sakın bunu onların hafifmeşrepliğine vermeyin. Öyle değiller. Bunun anlamak için o basamakta oturmak lazım.    

Onların bayramdaki mutluluğuna vesile olmak ayrı bir mutluluk oldu benim için. Onların mutluluğuna vesile olmuşuz. Bunlar benim değil zaten.  

Size bunlar çok sıradan gelmişse ve bunda özel bir durum görememişseniz beni bağışlayın. Benimkisi çocukça duygular işte...